TARİHÇE

 İstanbul’un en önemli kültür-sanat merkezlerinden biri olan Beşiktaş Kültür Merkezi (BKM), Necati Akpınar ve Yılmaz Erdoğan’ın girişimleri sonucu, 11 Kasım 1994 tarihinde Beşiktaş’ta bulunan eski Mıstık Sineması’nın tiyatro salonuna dönüştürülmesiyle kuruldu. İstanbul’da yaşanan salon sıkıntısına çözüm getirmek, geniş ve tecrübeli oyuncu kadrosu ile farklı projelere imza atmak amacıyla yola çıkan BKM, 24 Şubat 1995'te prömiyeri yapılan "Otogargara" adlı oyunla “perde” demesinin ardından tek kişilik oyundan, dev kadrolu yapıtlara kadar pek çok başarılı eseri sahneye koydu.
Zaman içerisinde bünyesinde oluşturduğu BKM Film ile sinema ve televizyon yapımlarının, BKM Organizasyon ile ise farklı etkinliklerin hayata geçmesine katkıda bulunan BKM, bugüne kadar sayısız konser, gösteri, şenlik, panel ve seminer gibi projeye de ev sahipliği yaptı. 

KURUCULARI

Necati Akpınar 

1962 yılında Ankara'da doğan Necati Akpınar, 1979-1991 yılları arasında Levent Kırca Tiyatrosu'nda, 1991-1993 yılları arasındaysa Yasemin Yalçın Tiyatrosu'nda yöneticilik yaptı. Bu iki kuruluşta birçok tiyatro ve konser organizasyonu gerçekleştiren Akpınar, 1994 yılında Yılmaz Erdoğan ile birlikte Beşiktaş Kültür Merkezi ve BKM Oyuncuları'nı kurdu. Şu sıralar merkezin televizyon ve sinema projeleri ile tiyatro oyunlarının yapımcılığını yürütmenin yanı sıra, BKM Oyuncuları ve BKM Organizasyon'un da yöneticiliğini yapıyor.

Yılmaz Erdoğan

1968 Hakkari doğumlu Yılmaz Erdoğan, 1987 yılında İTÜ İnşaat Fakültesi’ndeki eğitimini yarıda bırakıp, Ferhan Şensoy’un kurduğu Nöbetçi Tiyatro kadrosuna dahil oldu. Bir yıl sonra Güldüşündürü Tiyatrosu’nu kurarak, kendi yazıp yönettiği "Kanuni Sultan Süleyman ve Rambo" adlı oyunu sahneye koydu. Sonraki yıllarda, Levent Kırca Tiyatrosu'nda "Gereği Düşünüldü" müzikali ile "Olacak O Kadar" televizyon dizisinin metinlerini, Yasemin Yalçın Tiyatrosu'nda ise "Kadınlık Bizde Kalsın" adlı oyunu kaleme aldı. 1994’de Necati Akpınar’la birlikte BKM Oyuncuları’nı kuran Erdoğan, "Otogargara", "Cebimde Kelimeler", "Sen Hiç Ateşböceği Gördün mü?". "Bana Bir Şeyhler Oluyor" ve “Haybeden Gerçeküstü Aşk” adlı tiyatro oyunları dışında, "Bir Demet Tiyatro" adlı televizyon dizisinin senaryosunu yazdı.

"Hüzünbaz Sevişmeler" adını verdiği bir öykü, “Kayıp Kentin Yakışıklısı" ve "Anladım" adlı da iki şiir kitabı bulunan Yılmaz Erdoğan, ayrıca “Haybeden Gerçeküstü Aşk" adlı oyununa kaynaklık eden "Haybeden Gerçeküstü Konuşmalar" diyaloglarını, "Hijyenik Aşklar" denemelerini ve "Bir Demet Tiyatro"daki Feriştah tiplemesinin fantezilerinden oluşan "Feriştahın Fentezileri" adlı çalışmalarını da kitap haline getirdi.

2000 yılında Türkiye'de tüm zamanların en büyük hasılat rekorunu kırarak, 3.5 milyon seyirciye ulaşan "Vizontele" filminin senaryosunu yazan ve başrollerinden birini oynayan sanatçı, üç yıl sonra senaryosunu yazıp yönetmenliğini yaptığı ikinci filmi olan "Vizontele Tuuba" ile başarı grafiğini devam ettirdi.

BKM RESİMLERİ

REZERVASYON İÇİN:
tel: 0212 327 72 00 - 0212 327 72 05
mail: bkmmutfak@bkmmutfak.com

HAFTA İÇİ:
10:00 - 22:00 arası CAFE-BAR-RESTAURANT hizmeti vermekteyiz.

HER PERŞEMBE CUMA VE CUMARTESİ
10:00 - 03:00 arası CANLI MÜZİK ve ATÖLYE OYUNCULARI

Eğitim okul bitince -kişisel çabalar dışında- bitmektedir.
Gerek televizyon gerekse tiyatroda, profesyonel oyuncunun tek eğitim yeri çoğu zaman sahne veya settir.

Uzun süreli bir projede yer alan oyuncu yıllarca ve yalnızca bir tek rol oynamaktadır, dolayısıyla işlerini uzun
(süre) ama az yapmaktadırlar.

Oyuncular profesyonel hayatlarında ne kadar başarılı ya da başarısız olurlarsa olsunlar
ÇOK AZ ROL OYNAMAKTADIRLAR.
 
BKM ATÖLYE'nin temel prensibi 'iş sırasında eğitim'dir..
ATÖLYE bizim meslekte profesyonel olarak çalışırken, oyunculuk (ve veya yönetmen, senarist, dekor kostüm tasarım vs.......)
eğitiminin de bir yandan hep sürmesi gerektiği gerçeğiyle ilgili 'bir şeyler yapmak' için harekete geçmiş bir yapıdır.

Amacımız BKM bünyesindeki bu eğitim ihtiyacını karşılamaktır yani BKM ATÖLYE; Beşiktaş Kültür Merkezi'nin kendi oyuncu-sanatçılarını yetiştirmek için kurduğu bir yapıdır.

Atölye; işe yeni başlayanın da - yıllardır yapanın da buluştuğu, yetiştiği, geliştiği bir yerdir... Kim hangi konuda ne biliyorsa,
hangi konuda ustaysa, bilmeyenle bilgisini paylaşır...

Yani atölyedeki herkes her daim kıdemli ya da kıdemsiz bir çıraktır. Eğitim bitmeyen bitmemesi gereken, bitirilmesi mümkün olmayan bir çıraklıktır. Bu mesleğe çırak girilir kıdemli ya da çok kıdemli çırak olarak çıkılır. İnsanın öğrenmesi bitmediğinden çıraklığı da bitmez.

Çünkü bütün iş BÜYÜK USTA'nın yaptığını taklit etme telaşıdır.